Autum

Moe van de zomer,

vallen zij.

Ooit gegroeid,

gebloeid en gewiegd

 door de wind.

Het regent bladeren

Tussen koperen kleuren 

begeef ik mij.

Alles geurt naar herfst.

Mijn voeten wandelen

door een bed van bladeren.

Nu

Verkleurt en gevallen

Klaar om te verteren,

in een tuin

van eeuwige rust.

©Moon

Sadness

Je zit in de stoel,

raam wagenwijd open,

geluiden van buiten,

lijken je niet te storen.

De temperatuur is al even koud

als je hart.

Ik zie  eén en al verkramping

vasthouden aan verleden,

en valse hoop voor een toekomst.

Ik zie geloof 

in jou verhalen,

en  jou meningen

die je mijmerend vasthoud.

Denken heeft jou overgenomen,

van dat wat jij werkelijk bent.

Maar gedachten kunnen niet voelen.

Wanneer ik jou hier naar terug breng,

zie ik iets breken.

Tranen komen

Eindelijk geeft jou ik het op.

Ik zie het aan je ogen

fonkelende

ontmoeting met de stille ruimte

tijdloos...

©Moon

Stardancer

Je hoeft het niet allemaal te begrijpen,

Achter willen begrijpen zit iets diepers.

Aanwezigheid.

Niemand kan aanwezigheid  ( be)grijpen,

Het enige wat er nog over te zeggen valt in woorden is:

Dank! Zoveel dank!

Moon

Lake

Mijn voeten lopen tot aan het water, waar het Indigo kleurt.

 Volgen mijn ogen golvende golven van komen en gaan.

 Het riet ruist nu nog enkel tederheid, 

 Een zee van stilte waarin mijn herkenbare wereld sneuvelt, 

 de stervende zon omhelst mijn nieuwe bron 

 en ben ik een bol vol levenskracht.

 Ik voel mij Gedragen in eenheid, 

 van samensmeltende kleuren. 

 © Moon

Mandala

                      

   Geboren uit een oneindige zee van rusten,

             Vlinder ik het mij naar de mooiste bloemen.

              Vleugel het mij terug naar het centrum. 

                Daar vier ik het nectar van mijn ZIJN. 

 ©Moon

Achter de sluier van de dag

Soms zo vermoeid,
op zoek
naar een veld met bloemen.
Soms wil het nut
jou houden in een wurggreep.
Maar
Als je nou eens
durft te buigen
soepel en langzaam,
In de aardse stroom van verbinding,
achter de sluier van de dag,
waar de maan jou Gezicht doet lichten!
Hoor je dan
de roep van de uil?
En voel je dan
de omarming
van weten,
Laat jou frons van gedachten,
Laat" het zelf" verliezen!
Kom in een andere plaats van etherische ruimte,
En tussen geboren worden en de dood,
smelten geest en ziel samen,
dan ben je klaar,
klaar voor het maken van
een kosmische wandeling.

©Moon

No Friction

Geen tijd voor spijt,
Maar
Laat je verlangen en dromen groeien.
Zij hebben het nodig
Nu te gaan stromen,
Zucht nog maar eens diep,
En laat het dan gaan.
Reik uit
Naar dat wat jij van binnen weet.
Adem het in,
Laat het groeien.
Geef jezelf het beste.
En laat anderen naar binnen.
Wil niet teveel,
Wees niet bang om te verliezen.
En al loop je morgen alleen,
En voel je nog pijn in je hart,
Ooit zal je van gisteren gaan houden,
Zodat je het achter je kan laten.
Want het leven gaat voorbij,
En elk moment is NU!
Loop met mij mee,
Til je hoofd op,
Laat gaan,
Laat het maar gaan!

©Moon

Leven

Langzaam zweef ik naar
omarming van dat wat is
En in dit alles,
Wat zich nu in mij openbaart
Mag de regenbui in mij regenen,
Ik sta toe,
Stromend met stromen,
Kom ik langzaam tot zinnen
Alles ineen
met ineens ook
Alles wat is en
niks daarbuiten:
Alles is werkelijk hier.
Schenk ik jou wat bloemen
Uit de overvloed van mijn vaas,
En voel je dan de vrede
Hoe magisch mooi!

Moon