woensdag 20 oktober 2010
Geraakt door de liefde
Groot was ZIJ die middag en groot was HAAR goedentieren.
Door onze ogen kwam HAAR wereld naar binnen en leefden in onze hoofden.
En onze gedachten gingen woordeloos uit over de wereld, ver boven onze gezichten gingen zij.
En zo vloeiende de wereld en wij beurtelings in elkaar over.
Mijn buik en hart vol van energie.
Ik weet het nog; ik weet het nog!
Ik kan het mij nog herinneren.
Voel ik weer die verbinding.
Moon
Spirit of inspiration
En inspiratie zei: Je hart zal ik openen, als je me toelaat. Je weg zal ik verlichten, als je mij er om vraagt. Wijsheid zal ik je schenken, als je je ervoor openstelt. Harmonie kan ik je geven, als je bereid bent te luisteren.
Moon
Met dank aan ©Roeland >http://www.dirah.nl/poezie.htm
De oneindige spiraal
Meisje van 16
Hilde:
Ze is als een dag vol dromen
Ze wil zo graag nog wat zweven
en zachtjes vallen op een bed
geurend naar intens verlangen.
En ze kan maar niet kiezen
Uit Zoveel vragen
En zoveel antwoorden
Nog zoveel uit te zoeken
Nog zoveel ervaren
En al haar zoete tranen
Vallend op haar tere huid.
Maar dan
glimlacht er een waterlelie op haar lippen.
ls ze een bloem die langzaam openbloeit
en ze wil zo graag kopje onder gaan.
Verdrinken in het vergeten
was er een knipoog die in haar keek.
Hoe plots begint ze weer te aarzelen
twijfelend in het niet weten.
Blote benen wat uitdagend,
spelen de verleidster,
hunkeren de geur van liefde
en is er het geknetter van een vonkendans!
Ze trekt haar knoopjesjurk aan
een beetje speels
en waarom niet doorzichtig !
En in het geritsel van de dag
zijn kind en vrouw verbonden
morgen ben jij een vrouw
lopend langs de zee,
kuier je langs de branding ,
met in je voetstap het meisje van weleer!
Misschien dept ze dan zelf al haar wonden van haar ziel
of kom ze terug ,
bij haar moeder
als een veilig onderkomen!
En strelen we samen het zonlicht!
Moon
Space Lake
Alleen maar kijken,
Drijvend op Verdund blauwwit water,
glinsterend tussen hemel en aarde,
smelt samen met mijn witte ademwolkjes,
verwondering dempt mijn snelle hartslag,
en koortsige gedachten
als opgelegde rust,
Dobberend in onaangeroerd gebied
Zoiets als niets aanraken in de porseleinkast,
alleen kijken.
Moon
vrijdag 1 oktober 2010
Sunny
Homeland
De avond komt onhoorbaar.
Het licht van de dag verandert
in een zoete schemering.
Geluiden worden zachter,
laten een melancholieke echo
achter die over de kleine stad
uitwaaiert
als de eenzame roep
van een verlaten vogel.
Spoedig zal de nacht komen,
en hoe zacht is dan mijn bed,
die mij draagt,
eindelijk geen mensen meer!
Moon
Abonneren op:
Posts (Atom)