vrijdag 1 oktober 2010
Homeland
De avond komt onhoorbaar.
Het licht van de dag verandert
in een zoete schemering.
Geluiden worden zachter,
laten een melancholieke echo
achter die over de kleine stad
uitwaaiert
als de eenzame roep
van een verlaten vogel.
Spoedig zal de nacht komen,
en hoe zacht is dan mijn bed,
die mij draagt,
eindelijk geen mensen meer!
Moon
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten