Langzaam strooi ik wat sterrenwit,
in de scheuren van jou bevroren vijver!
Omdat je steeds maar woorden schaatst,
En er een ijslaag ligt,
over jou zinnen.
Maar zie je dan niet,
Jou mooie ijskristal?
Zij ligt onder een witte sneeuwdeken
Onder het verlangen van je ik.
Daar,
bij de oever van jou ZIJN!
Moon
Geen opmerkingen:
Een reactie posten