Sadness

Je zit in de stoel,

raam wagenwijd open,

geluiden van buiten,

lijken je niet te storen.

De temperatuur is al even koud

als je hart.

Ik zie  eén en al verkramping

vasthouden aan verleden,

en valse hoop voor een toekomst.

Ik zie geloof 

in jou verhalen,

en  jou meningen

die je mijmerend vasthoud.

Denken heeft jou overgenomen,

van dat wat jij werkelijk bent.

Maar gedachten kunnen niet voelen.

Wanneer ik jou hier naar terug breng,

zie ik iets breken.

Tranen komen

Eindelijk geeft jou ik het op.

Ik zie het aan je ogen

fonkelende

ontmoeting met de stille ruimte

tijdloos...

©Moon